Water!
Eindelijk water! Wat heeft het volk Israël tijdens de hitte in de woestijn hiernaar uit gezien. Het zal vast vaker zijn gebeurd dat het hart een sprong van blijdschap maakte, dat er water in zicht was. Maar dan kwam men erachter dat het door de warmte lijkt alsof er water in zicht is. Dit keer is het echt! Ze snellen er heen. Wat een vreugde! Gretig wordt er een slok genomen, maar dan… spugen ze het uit. Bah, het water is bitter!
Omstandigheden kunnen soms van een afstand zo mooi lijken: je koopt een huis, alle muren zijn netjes afgewerkt, de meubels staan op z’n plek en na enige tijd gaat het regenen… het dak blijkt zo lek te zijn als een zeef.
Je vriendschap met hem/haar was zo waardevol, totdat…
Je huwelijk was zo fijn, betrokken, totdat….
Je kind is energiek, blij en heeft zin om nieuwe dingen te leren en gaat op onderzoek uit, totdat…
Je binnenste was zo vol vreugde, totdat….
We kunnen ons veel zorgen maken. We zijn bang, boos, verdrietig. Dit zijn gezonde emoties die er mogen zijn en ons wat willen vertellen. Ze willen zeggen hoe belangrijk iets of iemand voor je is en dat er iets is veranderd waardoor er gemis/gebrokenheid is ontstaan. Het zijn alarmsignalen om bij stil te staan wat ze jou willen vertellen.
Helaas hebben we te maken met een gebroken, zondige wereld waar ziekte, honger, oorlog en lijden is. Dit was niet Gods plan. Lees maar in Genesis 1: en zie het was zeer goed. Hij maakte de mens als laatste, als kroon op Zijn schepping om Zijn schepping te bebouwen en te bewaren. Zij, maar ook wij krijgen veel vrijheid, maar de mens koos voor de vrucht die verleidelijk door Satan in het oog werd gebracht. De vrucht zag er verrukkelijk uit en smaakte ook lekker, maar had een bittere nasmaak (Genesis 3).
Opzoek naar een nieuwe waterbron
Ja maar, dat deed Eva! En nu moet ik hier de gevolgen van dragen?! Dat is niet eerlijk! Laten we eens even stil staan bij vandaag. De zuigkracht van verleidingen in onze tijd is groot; Koop dit… of doe dat… want dat maakt je een gelukkig of misschien wel vrij, onafhankelijk mens!
Een mobiel die in de jaren 90 misschien als vrijheid werd gezien om als je later van je werk bent of even iets wilt weten met gemak de ander kan bereiken. Na allerlei ontwikkelingen wisten we niet dat we langzamerhand verleid worden om steeds meer onze mobiel in handen te houden, waardoor we minder beschikbaar zijn voor onze kinderen en andere sociale contacten. Deze kleine lettertjes werden er niet vooraf bij verteld.
Via internet, tv en reclames worden we op de hoogte gesteld van allerlei nieuwe snufjes voor in huis, een auto, kleding o.i.d. waar je hart naar uit gaat en dus veel te veel mee bezig kan zijn.
Het lijkt je emotionele dorst te kunnen lessen, maar het blijkt een fata morgana te zijn. In de psychotherapie ook wel coping/afleiding genoemd. Waar zoek en hoop jij je rust, vrede en troost te vinden? Let er eens op, wanneer je de toevlucht hiertoe hebt genomen, op langere termijn ook echt die rust, vrede en troost geeft die jij nodig hebt.
Verbitterd
Mara, bitterheid, verbitterd zijn. Het van Dale woordenboek spreekt bij verbitterd zijn over: vol haat en wrok zijn na tegenslag.
In Ruth 1 lezen we van Naomi die, toen ze terug kwam vanuit Moab, zich Mara liet noemen. Want, zo staat er in vers 20: ‘’de Almachtige (God) heeft mij grote bitterheid aangedaan’’. Hiermee zet ze het overlijden van haar man en beide zonen als schuld van God weg. ‘’Vol ging ik weg (want er was hongersnood in het land waar zij woonden), maar leeg heeft de HEERE mij terug doen keren. Waarom zouden jullie mij nog Naomi noemen, wanneer de Heere tegen mij heeft getuigd en de Almachtige mij kwaad heeft aangedaan?’’ Sprak Naomi tegen haar misschien wel oude dorpsgenoten. Helaas kunnen we van Naomi niet lezen in het boek Ruth dat ze God zocht en God op haar bitterheid reageerde of het veranderde. Wel ziet en benoemt ze dat God voor haar zorgt door Ruth op de akker van Boaz te laten werken.
Slachtoffer
Ook bij Job zien we bitterheid. Er staat duidelijk dat hij een man naar Gods hart was. Ook hij kwam in bittere gevoelens terecht. Wat doet hij? In eerste instantie klaagt hij over God (Job 3:20-23); waarom geeft God het leven aan mensen die zoveel ellende meemaken? Waarom geeft Hij het leven aan mensen die zoveel verdriet te wachten staat? Waarom laat Hij iemand in leven die niet weet hoe hij verder moet? God heeft hem de weg versperd! Dit kunnen vragen zijn die ook in jouw hart leven. Vragen van verdriet, moedeloosheid, niet weten hoe verder.
Redder
Jobs vrienden proberen hem te steunen, maar slaan voor Job de plank mis. Bij het delen van diepe, pijnlijke emoties zijn mensen veelal geneigd om de ander op te vrolijken. Dit zien we ook bij de vrienden van Job. Job, je hebt juist zelf altijd andere mensen bemoedigd! Uit jouw woorden hebben ze weer kracht geput! Nu verlies je zelf de moed?! Je moet wel iets gedaan hebben wat niet goed is in Gods ogen, want wordt een onschuldig mens wel eens gestraft door God? Elk mens overkomt nu eenmaal ellende. Ga naar God, die het laat regenen en weer mensen blij maakt.
Slachtoffer en aanklager
In onze pijn; boosheid, angst, verdriet is ons hart heel kwetsbaar. Het is als een wond die open staat en een klein beetje viezigheid de wond binnen kan dringen en een pijnlijke reactie kan geven. Zo staat ons hart, in onze kwetsbaarheid, open. De kleinste tip voelt als een afwijzing, dat we iets fout doen of verkeerd zien, dit komt pijnlijk binnen. We voelen ons niet begrepen. Dat zien we ook in Jobs antwoord: begrepen jullie maar hoe verdrietig ik echt ben! Kon mijn verdriet maar op een weegschaal gewogen worden. Met andere woorden; dan konden jullie tenminste zien hoe zwaar ik het heb. Job voelt zich slachtoffer van onbegrip en klaagt daarvoor God aan; de Allerhoogste God heeft mij met Zijn pijlen geraakt en dat gif trekt in mijn hart! Gods rampen staan als een leger tegenover mij. De rampen, die op hem afkomen ziet hij als van God gegeven, dus richt hij zijn boosheid op God. Job verlangde juist zo dicht bij God te leven. Daarom wordt hij zó boos dat hij zegt: Verpletter me maar God, want ik weet dat ik in alles altijd trouw ben gebleven aan U. Ik heb geen kracht meer over. Ik heb geen hoop meer. Waarom zou ik nog langer willen leven? (Job 6)
Door al deze woorden heen horen we de moedeloosheid, intense pijn en eenzaamheid.
Kwetsbaarheid
In job 42 gaat Job in alle kwetsbaarheid naar de Ander toe, nadat hij naast de gesprekken met zijn vrienden ook God tot hem gesproken had. In je kwetsbaarheid kom je aan het juiste adres van de Persoon, Die er iets mee kan. Bij kwetsbaarheid denken velen aan een gemakkelijke prooi zijn voor de ander, want zo hebben ze dat zelf zo ervaren. Dit hoeft echter niet zo te zijn. Dit gebeurt wel, wanneer je meegaat/mee wordt getrokken in de dramadriehoek. Maar bij Job gaan we nu juist zien dat hij daar uitstapt en juist kwetsbaar, assertief en opvoedend het gesprek aan gaat. Dit maakt het verschil!
Kwetsbaar en assertief
Job erkent en belijdt; Ik klaagde over U. Ik geeft toe dat ik onverstandig heb gesproken. Ik sprak over wonderbare dingen waar ik geen verstand van heb en ik riep U eigenlijk ter verantwoording. Ik kende U eigenlijk alleen van horen zeggen, maar nu heb ik U zelf gezien! En daarom neem ik alles terug van wat ik heb gezegd. Ik heb er spijt van. Hiermee erkent hij Gods kunde en betrouwbaarheid, dat Gods weg met hem ieders verstand te boven gaat. (zie afbeelding; lied andersom)
Opvoedend
Job luistert naar God, probeert Hem ook te begrijpen wat Hij hem wil leren en vraagt Hem hulp om het ook toe te passen. Zo ontstaat er een mooi proces wat rijk gezegend wordt; van crisis naar kans.
Daarover later meer. Wil je deze niet missen? Meld je dan nu aan voor de Nieuwsbrief zodat je de nieuwste bemoedigingen in je mail ontvangt. Of volg via facebook The sun will rise coaching
