Hoi hoi, ik ben Joriene, getrouwd en heb twee mooie kids. Ik heb ervaren dat je als mama emotioneel te overbelast kunt zijn om een fijne tijd met ze te hebben. Bezorgd te zijn en diep geraakt te worden door het gedrag van je kind(eren), waardoor ik meegesleurd werd in mijn eigen pijn en zo geen ruimte had hen te horen, laat staan te begeleiden in hun emoties.

Door zorg te dragen voor mijn pijn waarin ik steeds werd geraakt, is het sluimerende verdriet en het intense angstige gevoel in mij verdwenen. Hierdoor zijn mijn hoofd en hart rustig geworden en draag ik er zorg voor dat dit zo blijft, zodat ik mijn kinderen kan horen in hun situatie, zonder hier zelf door te worden geraakt in mijn (oude) ervaringen. Wanneer dit wel gebeurt kan ik dit tijdelijk parkeren en er zorg voor dragen, zodat ik hen wel als moeder kan begeleiden in hun ontwikkeling. Dit is wat ik doe in mijn werk als coach en waar ik jou graag bij verder help.

Wil je nog net wat meer van mij weten, lees dan hieronder verder.

De aanloop

Vanaf mijn 17^e wist ik dat er een crisis zou komen. Een moment waarop ik vast zou lopen, omdat ik in mijn rugzak onverwerkte emoties met me mee droeg. Ik durfde toen niet de tijd te nemen en toe te geven aan dat het noodzakelijk was om zorg te dragen voor mezelf. Ik schaamde me dat ik op mijn 17^e tijdelijk zou moeten stoppen met school. Het voelde voor mij als falen. Daarom besloot ik door te gaan.

Toen ik 5 maanden oud was, is mijn vader verongelukt. Dit heeft mijn houding in mijn leven bepaald. Het leven was in mijn ogen onvoorspelbaar, onveilig. Ik moest op mijn hoede zijn en ontwikkelende zo mijn voelsprieten, die scherp afgesteld waren om ieder ‘’gevaar’’ direct te kunnen signaleren. Toen niet wetende dat ze te gevoelig waren afgesteld. Zo stapelden snel situaties op, die bevestigden dat de wereld echt onveilig en onvoorspelbaar was. Helaas was de chaos te groot om dit toen te verwoorden naar de hulpverlening. Met psychische hulp kwam ik niet verder. We kwamen niet tot de kern van het probleem. Uiteindelijk liep ik tijdens mijn werk als juf echt vast. Ik gaf alles van mezelf. Té veel. De kinderen bloeiden op en ik knakte.

Crisis

Burn-out, de crisis was aangebroken. Tijd voor mezelf werd noodzakelijk. Ik moest mezelf op de eerste plek gaan zetten, wat een hele uitdaging voor mij was. Ik schaamde me, voelde me zwak. Ik was te moe om uit mijn bed te komen, te douchen, huishoudelijke taken te verrichten en om lekker een stukje te wandelen. Zelfs voor het lezen van een boek was geen ruimte in mijn hoofd en ik kwam totaal overprikkeld thuis na een afspraak met een vriendin. Uren lag ik wakker, omdat mijn hoofd één grote chaos was. Volledig overbelast.

Kans

Ik ben een traject aangegaan om naar mezelf te gaan kijken wat er allemaal speelde en wat ik nodig had. De weg was niet altijd gemakkelijk, maar ik hoefde het gelukkig niet alleen te doen. God was erbij ondanks dat het geen christelijke hulpverlening was. Zij plakten pleisters en begrepen niet dat mijn crisis nog niet was opgelost. God zelf is in die tijd een relatie met mij aangegaan. Hij heeft me veel inzichten gegeven, mijn ogen er voor geopend en de kansen op helpen pakken. Ik heb veel geobserveerd of het voor mij veilig was en daardoor heb ik ook veel inzichten opgedaan. Ik ben er van overtuigd geraakt dat delen nodig is om zelf te kunnen helen. Door mijn angsten, boosheid en verdriet te gaan delen ontstond er meer rust en ruimte. Ik kwam dichter bij mezelf en kon zo gemakkelijker aansluiten op wat mijn behoefte is en daar ook op reageren. Zo heb ik ervaren hoe mooi het is wat in Efeze 4:4 staat;  dat alle leden van het lichaam elkaar nodig hebben. Alleen dan kun je elkaar te bemoedigen en helpen verder te groeien om zo ook het beeld van Christus als een licht voor je omgeving door je heen te laten verspreiden.

Wat eerst mijn crisis te weeg bracht, is nu mijn kracht geworden: Ik ben geïnteresseerd, heb hart voor jou wat maakt dat je doet zoals jij doet. Ik ben benieuwd naar de intentie achter de actie. Hier komen we samen achter wanneer je je open (leert) stellen, zodat ik naar je kan luisteren.  Ik vind het belangrijk om jou een veilige omgeving te bieden waar je jezelf mag zijn met al je vreugde, pijn, verdriet en angst om van daaruit verder te kunnen groeien en tot bloei te kunnen komen.

Mirjam: ‘’ Je weet snel iemand tot de kern te brengen, waar het eigenlijk over gaat’’

Alleen als je die kern weet te raken kun je jezelf weer terugvinden; zichtbaar worden, verbonden voelen met anderen en ontdekken wat de richting is voor jouw werk en leven.

Wat is er nou mooier om mij tijdelijk met je mee te laten wandelen, om naar je te luisteren, helpen overzicht te krijgen om zo tot de kern te komen en dit veelal in een metafoor plaatst om zo snel in de praktijk van je dagelijks leven toe te kunnen passen!

• stap 1: herkennen en erkennen
• stap 2: oefenen
• stap 3: volhouden.

Graag ontmoet ik jou om jou te steunen en verder te begeleiden in jouw proces

Warme groet,

Joriene