Emoties van de ander
Je kind is boos en verdrietig om iets wat het kwijt is. Een vriendschap die (tijdelijk) is beëindigd. Een ruzie/meningsverschil wat is ontstaan. Mag je kind boos en verdrietig zijn? Of probeer je het snel op te lossen? Moet het vervelende gevoel maar snel weg zijn? Veel mensen vinden boosheid, verdriet en angst maar lastig. Bewust of onbewust kun je je diep geraakt voelen. Het raakt je in je hart/eigen pijn en weet er niet mee om te gaan. Waarschijnlijk heb je niet geleerd om met die emoties om te gaan en geleerd hoe waardevol deze emoties zijn. Boosheid leert je grenzen aanvoelen, grenzen aangeven, in gezonde mate voor jezelf te zorgen (je kunt niet meer geven dan je zelf hebt). Verdriet zoekt, zolang het niet wordt geremd, naar verbinding met de ander om een luisterend oor en/of een knuffel te kunnen ontvangen, troost om opluchting/ontlading te kunnen ervaren en zo weer met nieuwe moed verder te kunnen gaan. Angst zoekt naar veiligheid, geborgenheid, die veilige haven waarover we het in voorgaande blog hebben gehad, zodat het even kan ontspannen/ontladen/opladen en mogelijk toegerust te worden om weer uit te varen. Dit zijn enkele voorbeelden waarvoor God deze WAARDEVOLLE emoties heeft gegeven.
Niet helpende overtuiging
Wanneer je als ouder zelf niet hebt geleerd jouw emoties te uiten, dat deze gezond en waardevol zijn, ben je ze hoogstwaarschijnlijk gaan verstoppen. Er is een overtuiging ontstaan dat boosheid/verdriet/angst gevaarlijk, beangstigend of … zijn. Jij bent een voorbeeld voor je kind en zij leren van jou welke emoties er mogen zijn.
Getriggerd
Het kan enorm gaan botsen tussen jou en je kind omdat hij/zij wel die emoties uit waarvan jij hebt geleerd dat ze zo lastig of zelfs gevaarlijk zijn. Ze werden bij jou ontkend, je moest je niet aanstellen, je zag het verkeerd, … Het gedrag van je kind raakt dit aan, waardoor je vaak onbewust direct in hetzelfde gedrag schiet van ontkenning, sussen, … Hierdoor zet je hetzelfde patroon voort, omdat het is hetgeen jij geleerd hebt. Je kunt een ander niet leren wat jij nooit hebt geleerd.
Een kind kan zich ook terugtrekken. Het lijkt gehoorzaam, gemakkelijk, volgzaam, geweldig zo’n gemakkelijk kind. Voor jou als ouder op het eerste gezicht fijn, maar als je de gevolgen leest is het niet fijn. Je kind is je gaan pleasen. Ze zien jouw pijn; boosheid, angst, verdriet wat voor hen ondraaglijk kan zijn om te zien, waardoor ze hun eigen gevoelens gaan onderdrukken en daarmee zichzelf wegcijferen.
Zoals eerder beschreven is het dus van levensbelang om je kind(eren) te kunnen begeleiden in hun ontwikkeling. Niet alleen prestatiegericht; leren lopen, fietsen, lezen, rekenen enz. maar ook sociaal-emotioneel. Jij als ouder bent hun voorbeeld. Waar loop jij tegen aan? Waarin zou jij een voorbeeld willen zijn, maar lukt het niet omdat iets je zo boos/verdrietig/bang en misschien wel machteloos maakt?
Hoe fijn zou het zijn als je je kind kunt horen, zonder dat het je eigen hart steeds over hoop haalt. Je (weer) uit rust kan reageren i.p.v. te ontploffen, machteloos te voelen of te gaan oplossen; kortom de gevoelens van je kind te negeren. Ook jij kunt het nog leren! Je bent nooit te oud om te leren 😊
Kom, sta op, kom in beweging en vraag een gesprek aan zodat de relatie met je kind(eren) weer kan herstellen. Het is Zijn doel: God lief te hebben boven alles en je naaste zoals je zelf. Hoe kun je je kind liefhebben en begeleiden in zijn pijn als jij jezelf niet lief hebt en empathie mist voor jouw geraaktheid?
Zorgdragen voor jouw emoties
Het is van belang jouw gevoelens serieus te nemen. Wanneer je dat hebt geleerd, er zorg voor draagt om zo opgeruimd mogelijk te zijn. Is het gemakkelijker je kind te horen en te begeleiden waar nodig. Gevoelens van een jong kind zijn vaak nog belevingen van dat moment. Bij jou als volwassene berusten die belevingen op overtuigingen door pijnlijke ervaringen. Bij jonge kinderen komt er vaak vanzelf al veel uit wat ze nodig hebben. Dat is voor het kind genoeg, even in die veilige haven zijn/haar beleving kwijt te kunnen.
Bij oudere kinderen kunnen er al veel emoties opgestapeld en onderdrukt zijn. Weet dat als jij leert met je eigen emoties om te gaan, jouw gezin dit ook gaat merken en er op een gegeven moment ook in mee beweegt. Kijk maar eens naar de afbeelding. Als er één steentje in een plas valt, heeft het effect op de omgeving.
Ga jouw groeiproces aan en laat het tot zegen zijn voor jezelf en je gezin!
