Een opgeruimd moederhart is nodig om je kind(eren) te begeleiden in hun ontwikkeling. Zit je hart te vol met je eigen pijn, dan ben je te snel geraakt en gaan je gedachten naar toen en daar. Het onthoud je van veel levensvreugde in het hier en nu.
Pak je voorgaande opdrachten er maar eens bij. Leg ze eens naast elkaar neer en kijk er eens naar voor je verder leest. Zijn er veel negatieve gedachten in je hoofd die om aandacht vragen? Is er veel pijn in je lichaam, waardoor er veel energie verloren gaat die je graag ergens anders voor zou willen gebruiken?
Je hebt net gezien waar jouw rugzak/hart, misschien ondertussen wel heel je lichaam mee is gevuld. Je negatieve gedachten kunnen door de jaren heen zo gestapeld zijn of je kunt zo jong zijn geweest, dat het te heftig was om te dragen. De heftige emoties, die je niet hebt kunnen uiten/loslaten/de ruimte geven, hebben zich vast gezet, zijn opgeslagen in jouw lichaam. Kaken verstrakken, handen ballen zich tot vuisten, verdriet en boosheid slik je krampachtig weg waardoor er een brok in je keel ontstaat, de druk aan emoties stijgt en wil er uit; paniek …
Grip op je denken
Alles in je lichaam is met elkaar verbonden. Het is een wisselwerking, waardoor je snel in een neerwaartse spiraal terecht kan komen. Je denken bepaalt je gevoelens en je handelingen. Een voorbeeld: als ik ga denken aan een lekker koekje of ijsje, dan duurt het niet lang tot ik dit heb bemachtigd. Mijn gedachten zullen mijn verlangens en emoties aanwakkeren en ik neem het besluit om die te volgen. De meeste gedachten gaan zo vanzelf. Hoogstwaarschijnlijk herken je het dat je gedachten steeds maar door gaan en je er geen grip op krijgt/lijkt te hebben. Toch is dit mogelijk en hier gaan we ook tijdens de coachingssessies naartoe. God roept ons namelijk op om vernieuwd te worden in ons denken! Weg met die negatieve gedachten!
Vestig je gedachten op alles wat waar is, al wat eerbaar is, al wat rechtvaardig is, al wat rein is, al wat liefelijk is, al wat welluidend is, als er enige deugd is en als er iets prijzenswaardigs is (Filipensen 4:8).
Lees bovenstaande zin nog maar eens na. Wat gaat er rond in jouw gedachten? Wat komt er uit je mond? Sluit dit aan bij bovenstaand bijbelgedeelte?
Dit is een proces wat je gaandeweg de sessies gaat leren. Overtuigingen die er al jarenlang in je hoofd als een pad gebaand door een grasland, misschien ondertussen wel een brede snelweg is geworden. Deze paden zijn niet in een paar dagen afgebroken en een alternatieve route is aangelegd. De nieuwe gedachten moeten namelijk ook gebaand worden door een grasland of wel oerwoud in je gedachten om zich diep te kunnen gaan wortelen als waarheid in je hart.
Dit was even een uitstapje om je levensweg in perspectief te plaatsen. Want het is nodig om ons oog te leren richten op dat doel waar we voor op aarde zijn; God lief te hebben boven alles en onze naaste als onszelf. God weet dat we dat allemaal moeten leren en God geeft daar ook de mensen en middelen voor op ons pad. We leggen onze verrekijker weer even neer. We kunnen namelijk niet om de realiteit van een vol/pijnlijk hart heen. Hoe graag we het ook willen en hoe hard we het ook proberen. Het volle/pijnlijke hart is nu eenmaal de realiteit.
Een vol hart
Je kunt een hart vol van liefde, verwondering, dankbaarheid en vreugde hebben, maar ook een hart vol pijn, verdriet, angst, boosheid, woede of zelfs verbittering. Er zijn veel gradaties in emoties en jij alleen weet en voelt wat jij met je mee draagt. Jij alleen voelt de intensiteit, omdat het in jouw lichaam zit. In jouw gedachten. Jij hebt situaties meegemaakt. Jij hebt die ervaren. Jij hebt die gevoeld. De leeftijdsfase, jouw emotionele ontwikkeling en de steun van je omgeving heeft bepaald of je emoties kon doorleven. Het is dus heel begrijpelijk waar je nu tegen aan loopt.
We komen voort uit een generatie waarin veel gebeurd is in hun leven. Opa’s en oma’s die de oorlog en/of de watersnoodramp hebben meegemaakt. De tijd van wederopbouw brak aan. Men moest een leven opbouwen om zichzelf letterlijk in leven te kunnen houden. Huizen moesten weer worden opgebouwd, dijken verstevigd, deltawerken aangelegd, landbouw …. Een tijd van niet dralen maar gaan.
Als mens hebben we het in ons om leed z.s.m. achter ons te laten. De wederopbouw belangrijker te vinden dan het rouwen. Dan wordt werken een vlucht. Een tijdelijke vlucht kan nodig zijn omdat een pot of misschien voor jouw gevoel wel een emmer vol emoties ineens leeg te gieten ondraaglijk, te overweldigend zou zijn. God wil ons helpen om gedoseerd emoties los te laten. Leren om te leven en rouwen, hand in hand. Dit klinkt voor jou misschien onmogelijk. Dat leek het mij ook, maar in samenwerking met God; gesprekken met mensen, gepaste opdrachten en gebed, leer je God steeds meer kennen en te vertrouwen, met Hem de samenwerking aan te gaan en kun je na verloop van tijd zelf met Hem en de mensen rond je heen, daar waar jouw roeping ligt, verder.
