Waarschijnlijk wil jij de levensseizoenen leren waarderen, maar je vraagt je misschien ook wel af: Hoe dan?! Ik bent ziek, hebt veel zorgen, er is een dierbare ontvallen, ik ben mijn werk kwijtgeraakt, … Dit zijn pijnlijke tijden. Tijden met gevoelens van rouw. Daar wil ik je de komende blogs in meenemen. Stukje bij beetje ga je nadenken hoe jij de seizoenen in je leven ervaart en wat jij nodig hebt in het seizoen waarin jij je bevindt.
Het is maar een fase…
Hoe je het ook wend of keert, allemaal maken we fases mee die aanvoelen als rouw. Net zoals er seizoenen in de natuur zijn, zo zijn er ook seizoenen in het leven van ons als mensen. Fases van baby, peuter, kleuter, schoolkind, puber, volwassene tot bejaarde. Fases van in de buik, thuis bij mama, naar school, werkend tot gepensioneerd zijn. Fases in gezondheid. Al deze fases zijn de realiteit. De een sluit gemakkelijker een fase af dan de ander. Wie haar gezin compleet vindt sluit de babyfase gemakkelijker af, dan wanneer je graag nog gezinsuitbreiding zou willen maar anders gaat dan je voor ogen had. In welke fase zit jij? Hoe ervaar jij deze fase? Lukt het jou in deze realiteit te leven of vlucht je er uit weg?
Wanneer je je in een rustige fase bevindt is het vaak niet zo moeilijk om te genieten. Misschien is er iemand voor wie jij nu tot een hand of voet mag zijn? Naast deze mooie, gezegende, rustige fases zijn er helaas ook fases die rouw aanvoelen. Prediker spreekt er ook over: er is een tijd om geboren te worden en te sterven, een tijd om te huilen en lachen, een tijd om te treuren en om te dansen, een tijd om te omhelzen en om afstand te houden, een tijd om lief te hebben en om te haten, een tijd van oorlog en van vrede (in zijn geheel te lezen in Prediker 3:1-11).
Een fase van rouw
Zoals je leest is er voor alles een tijd. Welke tijd is het voor jou? Wat doet deze fase met jou? Naast dat je opgelucht kan zijn om een fase af te sluiten, kan het zijn dat jij in een afsluitende fase zit die je pijn doet. Je voelt diep verdriet, boosheid of angst over het afsluiten van een fase. Rouwen is namelijk ook het afsluiten van een fase; je gezondheid verandert, je kinderen gaan allemaal naar school, … Er is hierdoor een verandering gekomen in je levensomstandigheden. Het is heel begrijpelijk dat dit je boos, verdrietig of angstig maakt. Boos dat je iets is afgenomen, dat je leven anders loopt dan je had gehoopt. Verdrietig dat je iets kwijt bent geraakt. Bang hoe het nu verder moet zonder werk, partner, kind, minimale gezondheid, relaties die niet gaan waar jij zo naar verlangt, …
Al deze emoties zijn menselijk en zien we ook terug in de bijbel. Veel mensen vinden boosheid, verdriet en angst lastig te verdragen. Ze voelen ongemakkelijk. Ze doen pijn en willen er het liefst van af. Het gevoel kan je zomaar bekruipen dat je leven uit de hand dreigt te lopen. Het gaat écht de verkeerde kant op. Het word je te veel. Het is van belang om daar eens rustig bij stil te gaan staan.
Overlevingsmodus
De tijd nemen is namelijk lastig wanneer je pijnlijke emoties ervaart. Je hebt het gevoel dat er nu, direct iets moet gebeuren. Je wordt in je diepste angst geraakt. Je denken wordt uitgeschakeld, organen gaan in spaarstand en je gaat naar je overlevingsdeel, ook wel het reptielen/overlevingsbrein genoemd. Je angst van nu herinnert je aan een soortgelijke situatie die jij als zeer heftig/traumatisch hebt ervaren. Vanuit je overlevingsmodus reageer je direct, omdat de situatie voor jou als bedreigend voelt. Handelen vanuit paniek/angst kan dus voor jou een reëel dreiging zijn die mensen rond je heen niet begrijpen. Het niet begrepen voelen maakt het vaak zwaar en lastig om je rouwe gevoelens de ruimte te geven. Dit is juist van belang om uiteindelijk verder te kunnen groeien, bloeien en vruchtdragen. Door te lang in deze overlevingsmodus, dus vanuit angst te blijven leven, raakt je lichaam uitgeput en komt er steeds meer schade aan je lichaam. Ik wens jou toe dat jij jouw gevoelens serieus neemt. Wil je er over doorpraten? Neem gerust contact met mij op.
Ook mensen die dicht bij God leven vinden het doorleven van hun gevoelens en het wachten op Gods timing lastig. Kijk maar eens naar mensen in de Bijbel, die ondanks de beloften, toch zelf de regie namen. Ze deden dit vanuit angst. Kijk maar eens naar Abram. Sarai was bang dat ze nooit een kind zou krijgen en dacht God een handje te moeten helpen om toch een groot nageslacht te kunnen krijgen. Ze besloot daarom Abram maar met Hagar een kindje moest krijgen. Als je goed oplet, zie je dat bij al de situaties waarin de mens niet wacht op Gods timing maar zelf de regie neemt dit gevolgen heeft. Het gevolg van Sarai’s keuze was dat Hagar zwanger werd en zo trots was en haar meesterres Sarai beledigde.
De zegen van vallend blad
God heeft emoties als een zegen gegeven (daarover later meer). We mogen ze juist doorleven en het uitroepen/delen met God om het tot nut te laten zijn. Laten we eens teruggaan naar de natuur. In de zomer staan de bomen vol blad, wanneer de boom gezond is. We weten allemaal dat er ook een volgend seizoen gaat komen; de herfst. Deze fase in de natuur hoort er vanzelfsprekend bij. De boom verliest zijn bladeren. De bladeren bedekken de grond en wist je dat zelfs die gevallen bladeren WAARDEVOL zijn voor de boom zelf en voor de bomen om hem heen? Het gevallen blad verteerd en de voedingsstoffen komen in de bodem terecht die de wortels weer opnemen. Het is dus VOEDZAAM voor de boom om de stoffen op te nemen. ONDER de grond vindt er een proces plaats, die je niet ziet. Maar het is wonderlijk door onze Schepper bedacht om zo het netwerk aan wortels uit te breiden, waardoor de boom stevig geworteld staat bij harde wind en niet bij het minste of geringste te kort aan water dood gaat. Er is een uitgebreid wortelnetwerk onder de grond, om zo voldoende plekken te hebben om voeding vandaan te halen.
Terwijl het zo doods lijkt, wordt er onder de grond hard gewerkt om zo op Zijn tijd weer te groeien en bloeien.
Hoe uitgebreid is jouw netwerk om jou te kunnen voeden in jouw winterperiode? Misschien zit jij in de winterperiode en voel je je eenzaam. Je mist een netwerk om op te kunnen steunen. Weet dat mijn deur voor je open staat om je bij te staan in deze fase en je te helpen de juiste voedingsstoffen tot je te nemen die je helpen de rouw te doorleven en je zo steviger te laten wortelen in de grond. Je kan zo leren en eigen maken wat jij nodig hebt in een verschillende levensfases. Dit zijn geen quick-fix tips zoals; ga lekker wandelen, stamp je boosheid eruit o.i.d. Het is een waardevol proces waarin je jezelf (nog) beter leert kennen en (beter) voor jezelf zorg kan dragen in alle levensfases. En in al die levensfases hoef je het niet alleen te doen! Wat een zegen! Benut jij die zegen en ontvang je het als een kans om verder te groeien? De ander kan waardevolle voedingsstoffen bezitten die jouw levensboom nodig heeft om verder te kunnen groeien.
