Israël is wel uit Egypte, maar Egypte nog niet uit Israël (4) De kern!

Israël uit Egypte

Israël is uit Egypte, ze zijn bezig aan de doortocht door de Schelfzee. Velen zullen het verhaal kennen en zo niet, we gaan het verder behandelen in komende blogs. Voor nu zoomen we even uit om het verhaal vanaf een afstandje te bekijken, vanuit een ander perspectief.

Egypte nog niet uit Israël

Het gemopper, geklaag en de angst zit nog steeds in hen. Velen van hen hebben onder zeer slechte omstandigheden moeten leven. Letterlijke zweepslagen, die ook vast mensenlevens heeft gekost, of spreekwoordelijke zweepslagen kwamen op hun rug terecht. Je bent maar een slaaf. Werk eens harder zeg. Je verdient straf. Je werk is niet goed genoeg. Hun hart zit dan ook behoorlijk vol met boosheid, verdriet en angst over wat zij hebben meegemaakt. Niet alleen het lichaam, maar ook het hart kent (diepe) wonden die verzorgd moeten worden om niet te gaan ontsteken, maar juist zo optimaal mogelijk te herstellen.

Misschien herken je wel letterlijke of spreekwoordelijke zweepslagen in jouw leven, die wonden hebben achtergelaten. Je hebt geprobeerd het te negeren of hebt hulp gezocht, maar echt herstel bleef uit. Je zit soms ineens weer midden in een situatie waardoor de angst je kan overweldigen. Een rollercoaster aan emoties. Wat nu?!

Woestijntijd als leerschool

Je kunt dus (lichamelijk) bevrijd zijn, maar de tijd in Egypte heeft wel zijn (geestelijke) sporen nagelaten. De angst, pijn en leugen zitten nog wel in jou. Dit schijnt zelfs invloed te hebben op je DNA. Tijdens de ontwikkeling van de foetus geef je zo dus ook overtuigingen (angsten) door aan de volgende generatie. Mocht je dit niet aan durven nemen, laten we dan eens stil staan in het hier en nu.

Je collega, je partner, kind of wie dan ook zegt iets wat jou raakt. Het maakt je enorm boos, verdrietig of bang. De voorgenoemde emoties zijn er ook in gezonde mate, maar de intensiteit laat voelen of dit oké is. Waarom ben je zó boos, bang of verdrietig? Aan wat, uit Egypte, herinnert je dit? Schrijf ze maar eens even op voor je verder leest.

Wat houdt jou allemaal bezig? Hoe groot is de stapel die steeds aandacht van jou vraagt en je dus voortdurend met je mee sleept? Ik wil je graag meegeven hoe belangrijk het is dat je er zorg voor gaat dragen. Jouw emoties, wanneer je die vast hebt gezet/opgeslagen en niet hebt geuit en verwerkt, geef je door aan je kinderen en je kinderen weer door aan hun kinderen. Totdat iemand in een generatie besluit om een blik naar binnen te werpen wat het Egypte teweeg heeft gebracht, omdat je vrij wilt zijn en wilt leven zoals Hij het leven voor jou heeft bedoeld. God zegt zelf namelijk: Ik ben gekomen om aan armen het goede nieuws te brengen, aan verslagen harten hoop te bieden, om aan gevangenen hun vrijlating bekend te maken en aan geketenden hun bevrijding (Jesaja 61:1)  

Alleen jij kunt de verantwoordelijkheid nemen om het tij te keren voor jezelf en de generatie na jou

Niet alleen je eigen gezin kan last hebben van wat jij met je mee sleept. Ook in je werk kan dit tot uiting komen: Je hebt minder energie om dingen op te pakken, kunt minder verdragen van een ander, kunt niet echt horen wat de ander zegt omdat je je snel aangevallen/afgewezen voelt, je bent teruggetrokken/stil en voelt je daardoor eenzaam op je werk, terwijl je zo’n behoefte hebt aan verbinding met de anderen. Misschien weet jij zelf nog een voorbeeld? Vind je het fijn dat ik met je mee kijk wat er allemaal gebeurd in jouw leven? Mail gerust met alle stukjes die je wel weet, zodat we samen verder kunnen kijken naar wat jij nodig hebt.

Vind je het moeilijk om het voor jezelf te doen? Doe het dan voor je (aanstaande) partner, kinderen, werk, … Jouw perspectief op het leven bepaalt hoe jij deelneemt in de wereld; in je familie, huwelijk, gezin, vrienden, kerk, werk, club e.d.

Als je doet wat je altijd al deed, krijg je wat je altijd al kreeg (nadenkertje)

Van pijn naar perspectief

De woestijnreis was nodig om het volk en nu ook ons te zuiveren van gewoontes, gebruiken, overtuigingen e.d. die we hebben opgedaan in Egypte. Ons hart moet weer worden gericht op God om zo het beloofde land in te kunnen gaan.

Het is van groot belang om vrij te komen, zodat je jouw identiteit, zoals God jou heeft bedacht inzet op de plek die Hij met jou voor ogen heeft. Zodat je deel neemt aan het lichaam van Christus en zo mee werkt aan de uitbreiding, bemoediging en ondersteuning van Zijn Koninkrijk op de plek die Hij voor jou heeft bedoeld. Ze wachten op jou! Laat je dan vormen door God, zodat Hij je kan gebruiken op die plek, uniek, voor jou bestemd.

Zo lang je geen aandacht geeft aan hetgeen je nog vast houdt aan je verleden, blijft je aandacht bewust of onbewust daar naartoe gaan. Kom, laten we samen, met God, zoeken naar welke stappen jij kunt en mag zetten in afhankelijkheid van Hem om vrij te komen en je identiteit in Christus te vinden. En zo tot Zijn recht te komen; God lief hebben boven alles en je naaste zoals jezelf.

Ten eerste, God boven alles; Hij is/word je prioriteit in je leven. Zijn Woord is waarheid voor jou leven en Hij spreekt de waarheid over jou.

Ten tweede, je naaste zoals jezelf; met mildheid naar jezelf en de ander kijken, vergevingsgezind en elkaar helpen verder te groeien zodat we op zullen staan tot eer en glorie voor onze Schepper. God heeft ons als naaste van elkaar zo mooi bedoeld! (1 Korinthe 13:4-7) De liefde is geduldig, vriendelijk, niet jaloers, de liefde pronkt niet, zij doet niet gewichtig, handelt niet ongepast, zoekt niet haar eigen belang, wordt niet verbitterd, denkt geen kwaad, verblijdt zich niet over de ongerechtigheid, maar verheugt zich over de waarheid, bedekt alle dingen, gelooft alle dingen en hoopt alle dingen,

Ben jij benieuwd wat maakt dat je blijft hangen in juist de tegenstellingen van 1 Korinthe 13:4-7 (ongeduld, jaloezie e.d.)? Welke angst uit jouw Egypte houd je vast waardoor God niet de prioriteit in jouw leven heeft en/of wat weerhoudt jou ervan om je naaste lief te hebben zoals jezelf?

Wil jij groeien en optrekken naar het beloofde land of wil je rond blijven dolen in de woestijn voor de rest van je leven?