Terwijl je zo uit zag naar een bankje om te rusten en je zware rugzak even naast je neer te leggen, zo je best deed om door te gaan, sleepte je jezelf van dag naar dag. Alle alarmbellen in jou gaan steeds harder rinkelen. Tranen rollen misschien over je wangen, angst grijpt je naar de keel, te moe om je dagelijkse activiteiten te ondernemen, van ontspanning laad je niet meer op, je wordt sneller boos of trekt je terug en word stiller. Zomaar wat kenmerken dat je aan het eind van je latijn zit.
Alle fases zijn zich op gaan stapelen. Het een is nog niet voorbij of het volgende dient zich alweer aan. Het kan je zo overweldigen, waardoor het voelt alsof alles tegelijkertijd op jouw bordje komt. Continu voel je je geraakt. Het put je uit. Moe, moe, moe. Eigenlijk hoop ik dat je dit stadium nog voor bent en nu al de noodzaak voelt om zorg te dragen voor jouw last. Je bent nooit te vroeg en nooit te laat om de weg van herstel in te slaan.
Heb je n.a.v. de vorige blog de stapel verdriet bij de hand? De inhoud van jouw rugzak weet ik niet, maar wel dat je weet of voelt dat je hulp nodig hebt. Je leest deze blogs om je last kwijt te gaan raken. Je wil weer leven i.p.v. overleven. Gewoon genieten! Door de intensiteit van de inhoud van jouw rugzak zijn jouw antennes op scherp gezet. Je bent continue alert en dat vreet bakken vol energie. Je antennes staan op scherp en proberen er alles aan te doen om jouw veiligheid te garanderen. Dat was vroeger nodig omdat je toen nog niet over de juiste vaardigheden beschikte, maar nu staat het jou in de weg. Jouw antennes staan te scherp afgesteld op je omgeving. Steeds zullen ze alles oppikken wat de inhoud van jouw rugzak bevestigt. Zie je wel, ik ben dom, zwak, traag, slappeling, onvolwassen, …
De woorden die je vaak hebt gehoord, ben je gaan geloven, ze zijn ingedaald in je hart (je voelt het) en dit is letterlijk je houding gaan bepalen. Je hebt een houding aangenomen, door de woorden te geloven zijn ze aan je geplakt. Misschien heb je het boek gelezen van Max Lucado, anders hierbij de link om het te bekijken Niemand is zoals jij. Max Lucado (youtube.com)
Hoe vol zit jouw rugzak, ook wel jouw hart? Hoeveel ruimte is er nog over voor de zorg/opvoeding in je gezin, je huwelijk om te onderhouden?
Aan de slag
Schrijf de komende 2 weken eens op welke woorden, blikken, situaties jou triggeren en dus jouw hart gevuld houden met herbeleven van oude pijn. Bewaar ook deze opdracht voor een volgende blog.
Gratis en vrijblijvend heb ik een speciaal aanbod voor jou!
Zoals je weet vind ik groei belangrijk, heb ik ervaren en ben ik overtuigd dat een zo opgeruimd mogelijk hoofd en hart jou gaat helpen in het moederschap. Daarom wil ik jou een gratis inzichtsessie aanbieden.
